Presesduo

Preses

Ergens halverwege het middelbaar begon ik stilaan de dagen af te tellen naar de
universiteit. Wat het me precies zou brengen kon ik op dat moment nog niet
geweldig goed inschatten, maar de vrijheid, het studeren van een richting die me
echt interesseerde en het meest van al nog het samenzijn met studenten die op
dezelfde golflengte zaten: hoe kon het anders dan dat mijn studententijd de beste
van mijn leven zou worden? Een jammerlijke vergissing betreffende de keuze van
mijn richting zorgde echter dat dromen bij dromen bleef en gedurende mijn eerste
maanden werd die illusie meer en meer doorprikt. Het was veel minder
vanzelfsprekend dan ik had durven hopen om de zeeën aan tijd op een leuke
manier door te brengen en het gevoel te krijgen dat ik een nieuwe thuis gevonden
had.
Een avond die ik waarschijnlijk nooit zal vergeten is de openingsbar van de
campagne Focus: de faute bar. Ik studeerde sinds een goede maand Informatica
en veel buitenkomen was er dat semester nog niet gebeurd. Meer omdat ik zijn
gezaag beu was dan omdat ik echt zin had, liet ik Anton mij overtuigen om naar de
Winabar te komen. Ik had het toen niet verwacht, maar daar ben ik hem nog altijd
dankbaar voor. Die avond was een sprookje voor mij: Fanne, die nu opkomt als mijn
Vice, sloeg een prachtige eerste indruk in het prachtige kleedje dat hij aan had, ik
leerde meer dan de helft van het presidium kennen op één avond en ik zag de zon
opkomen met mensen die ik nog nooit eerder ontmoet had. Op het moment dat ik
het minst verwachtte en bij mensen die ik eigenlijk niet kende, daar voelde ik me
voor het eerst op mijn plaats in Leuven. En hoe meer ik in aanraking kwam met
alles waar Wina voor staat, hoe meer het mijn thuis werd.
Mijn eerdere enthousiasme voor het studentenleven was in een vingerknip
herwonnen en al gauw kwam er de behoefte om mee deel uit te maken van de
organisatie die zoveel voor mij veranderd had. Ik was best ongeduldig om in het
presidium te gaan en in september werd ik gecoöpteerd in het Cultuurteam van
Focus. Het eerste semester vloog voorbij en voor ik het wist was ik Secretaresse bij
Span en zat ik op kot op Winagang. Hoe drukker ik het kreeg met Wina, hoe meer
ik genoot van mijn studentenleven en dat is deels mijn motivatie geweest om er dit
jaar nog een schepje bovenop te doen als preses. Ik kan niet echt verwoorden
hoezeer ik ernaar uit kijk om volgend jaar nog meer bezig te kunnen zijn met Wina.
De voorbereidingen voor de campagne zijn al redelijk gevorderd wanneer ik dit
schrijf en het begint steeds meer tot me door te dringen wat een voorrecht het is
om zo'n geweldige ploeg te mogen leiden. Het belooft een fantastische campagne
te worden met al het harde werk dat iedereen verzet heeft en ik kijk er enorm naar
uit. Spectrum is een topploeg en ik heb er ontzettend veel zin in!

Vice-preses

In tegenstelling tot bij velen is EJWiekent niet de eerste keer dat ik in contact kwam met Wina. Ik had het genoegen om een jaar voor dat ik ging studeren al kennis te maken met een aantal leuke Winezen. Om een of andere louche reden had Jels, mijn broer die toen al in het presidium zat, een gratis vat gewonnen dat we in het verre Wallonië moesten gaan opdrinken. Hij had natuurlijk een hoop presidiumvrienden meegenomen. En mij. Nadat mij het geweldige concept van Tour de France was uitgelegd ben ik leutig beginnen koersen op café (ik ging voor de groene trui, domme nog-niet-eens-schacht die ik was). Na een groot aantal pinten werd het Winalied ingezet. Ik weet niet waarom maar ik stond vol verbazing te luisteren naar de samenzang van al die Winezen. Van dat moment heb ik een jaar lang uitgekeken naar EJWiekent, de tweede keer dat ik dat befaamde Winalied zou mogen aanhoren.
Na EJWiekent heb ik er nooit nog aan getwijfeld dat ik een grote rol wou spelen in het presidium van Wina. Net zoals ik er nooit aan getwijfeld heb dat Wina een grote rol zou spelen in mijn leven. Zeker nadat ik in mijn eerste presidiumjaar al op de Winagang terecht gekomen was, is de vlam nog sterker aangewakkerd. Leven op de gang heeft me nog meer gebonden met het Winaleven. Hierdoor ben ik ook veel gemakkelijker in Beheer gerold bij , waarmee je toch met elke post in contact komt. Dat vind ik een van de leukere dingen aan Beheer en dat gaat met Vice-preses nog meer zijn. Ik zie mezelf rondgaan bij elke activiteitverantwoordelijke en eens een leuke babbel doen of een ganggolfje om te horen hoe de voorbereidingen vlotten. Zoals Carolyne het gezicht gaat zijn van Wina naar de buitenwereld en andere kringen toe, zo wil ik vooral het gezicht en aanspreekpunt zijn van Spectrum zelf. Wij zijn al bijeen gemotiveerde Spectralen ondereen.